حدود سه سال است که تعبیر'جریان انحرافی' وارد واژگان سیاسی کشور ما شده است.

این تعبیر، جریانی را معرفی می کند که مختصات زیر را دارد:

1- تاکید بر ناسیونالیسم ایرانی/ علاقمندی به مظاهر تمدن ایرانی از جمله کوروش و فردوسی نماد چنین گرایشی است

2- گرایش به برخی اعتقادات خرافی در باره حضرت حجت(عج)/ در سالهای اخیر، داستان معروف اقتدا به امام جماعتی که بر سجاده حضور ندارد و یا قصه بشقاب اضافی که مشهور است برای امام زمان بر سرسفره گذاشته می شود مکررا بیان شده است.

3- گرایش به علوم غریبه از جمله احضار و تماس با ارواح / حکایت ارتباط با مرتاضان هندی و رفتارهای غیرمتعارف منتسب به آقای اسفندیار رحیم مشایی ، ناظر به چنین رویکردهایی است