عقاید روانشناسان درباره افرادی که در سازمان های صنعتی و بازرگانی مشغول به کارند. مبین آن است که برای بالابردن سطح کیفی و کمـی محصول ضروری استخدمات رفاهی را تا آنجا که میسر است برای کارکنان فراهم و تسهیلات لازم را برای بهزیستی و خرسند سازی آنها ایجاد کنیم زیرا از این طریق است که خرسندی از کار در آنها به وجود می آید و منجر به بازده مثبت ، بروز خلاقیت ، احساس مسئولیت و درنهایت وفاداری می شود.

مؤثر بودن افراد در به ثمر رساندن اهداف سازمان و جوامع، بستگی مستقیم به چگونگی روحیـه آنها دارد و از این رو است که توجه به بالابردن سطح روحیـه کارکنان سازمانی در اداره امور سازمان های اجتماعی از اهمیت خاصی برخوردار است.

کلمه <<روحیه>> به تنهایی معنی مشخص یا خوب و بد ندارد. آگاهی از وضعیت روحیه نیز حائز اهمیت می نماید زیرا می تواند نماینده وضع کلی روابط انسانی در یک سازمان باشد.
روحیه، مجموعه ای از طرز فکر، احساسات و عواطف انسان است. روحیه عبارت از مجموعه کمی و کیفی احساسات، عواطف و اشتیاق فردی یا گروهی برای کار بهتر است.

روحیه و انگیزه 2 عامل تلفیقی وجود انسانی است. مجزا ساختن روحیه از انگیزه های انسانی کاری اجتناب ناپذیر است؛ بدین معنی که انگیزش، آدمی را از درون برمی انگیزد تا فعل و انفعالاتی را از خود بروز دهد و روحیه، چگونگی شدت و ضعف اینگونه فعل و انفعالات را مشخص می سازد.

برای مثال اگر موتور یک اتومبیل را درنظر بگیریم انرژی حاصل از سوخت را انگیـزه (عامل دینامیک) می نامیم و طرز کارکرد (تند، کند و عادی) را روحیــه می گوییم. درجه موفقیت و بازدهی عالی انسانی حاصل کنش ها و واکنش هایی است که بین انگیـزه های درونی و روحیـه ایجاد می شود.

پس انجام هر کاری برای انسان به صورت مطلوب باید برپایه هماهنگی انگیزه و روحیه و در یک جهت باشد و در غیر این صورت عدم بازدهی مثبت در فرد یا در حالت گروهی را باعث می شود. برای مثال اگر کارگر ماهری را در محیطی قرار دهیم ولی وی کار خود را به خوبی انجام ندهد در این حالت براساس تجزیه و تحلیل افتراقی خاطرنشان خواهیم ساخت که انگیزه و روحیه با یکدیگر در یک جهت همگام نبوده و هرکدام جهت های مخالف یکدیگر را طی می کنند که در نتیجه از قوه دافع یکدیگر کارکرد منفی حاصل می شود.